احمقانه حالم بده

این چند روز خیلی تحت فشار کار و درس بودم مخصوصا کار که مجبور بودم تمام مدارک رو بررسی کنم تا یه کم خلوت بشن. از صبح تا ظهر یه کله پشت مانیتور قوز کرده کار میکردم . میدونم که احمقم و دارم گردن و کمر و چشممو نابود میکنم . انگیزه م واسه بیرون اومدن بیشتر شده . اصلا ولش نمیخوام درباره ی کار و اون اداره ی کوفتی حرف بزنم.

کمتر از پنجاه روز مونده به کنکور و من موندم با درسایی که برای اولین بار میخونم و برام غریبن. تمام اینا عصبیم کردن .میخوام کنکور تموم بشه و برم  دانشگاه .من دلم لک زده واسه درس و محیط آکادمیک . واسه تحقیق و پژوهش و آزمایش .

دیشب یکی از همکلاسی های دانشگاه تو اینستا پیام داد که چه خبر و این حرفا و کجا سرکاری. منم صبح جواب دادم و گفتم کجام و چه میکنم. گفت اااا چه خوب ازمون دادی قبول شدی؟

گفتم نه غیررسمی و قراردادی ام. گفت اهان فکر کردم مثل فلانی ازمون قبول شدی به هر حال همینم خوبه موفق باشی . 

این حرفش خیلی خوردم کرد حالم گرفته شد جوری که نتونستم هیچ کار مفیدی بکنم . میدونم نباید حرف مردم برام اهمیت داشته باشه ولی هنوز سختمه که حرفاشون برام اهمیت نداشته باشه .

خب سخته وقتی میبینم همه تو زندگیشون یه کاره ای شدن و من هنوز هیچی تو زندگیم ندارم.قبول دارم که تقصیر خودمه اما خانواده م هم کم مقصر نیستن.اون محیط خراب شده ای که به دنیا اومدم و بزرگ شدم . الان میخوام که جبران کنم این سالای هدر رفته رو.

+ فلفلا علف از آب در اومدن و کندمشون . نعناها خیلی خوب  رشد کردن

+ اینستامو تا بعد کنکور حذف کردم . تا چرت و پرت نبینم و حالم بد بشه .

+اخر این هفته مهمون داریم و درس تعطیله 

+ منتظر نتیجه ی خوبم حتی تو همین یک ماه